ผู้เขียน หัวข้อ: Happiness you can get  (อ่าน 1593 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ sergeant

  • Member
  • *
  • กระทู้: 17
  • ถูกใจกด Like+ 4
Happiness you can get
« เมื่อ: 10 กันยายน 2012, 10:38:36 AM »
     เช้าวันเสาร์นัดช่างแถวบางใหญ่ เพื่อซ่อมวิทยุหลอด รุ่นประมาณปีเกิดผม
ประมาณยุคซิกตี้เศษ แฮ่ แฮ่ แม๊ะ เกิดเร็วไปหี๊ด แก้ปัญหาด้วยตัวเองมาหลายวันไม่สำเร็จ
ภาคขยายมีเสียงรบกวน เปลี่ยนหลอด เปลี่ยนซี (คาปาซิเตอร์) ไม่หาย หมดภูมิปัญญาแล้วว่างั้น

      อายุเธอ นับแล้วผ่านห้าแยกปากเกร็ด เกือบจะถึงหลักหกรอมร่อ จะเคี่ยวเข็ญให้ร้องเพลงเพราะได้กระไร

ถึงมือช่างใหญ่ บ้านช่างเป็นทาวน์เฮาส์ย่านบางใหญ่ ขับรถวนสองรอบ ตา...มประสา
...ไม่เคยไป และหลงตามอายุที่ลดลงทุกวัน (นับจากวันตาย)

    เห็นสภาพที่อยู่อาศัย ย่านที่จะมีสถานี่ รถไฟฟ้า สีม่วง สัญญาลักษณ์ชาวเกย์ หรือม่าย ไม่เกินสองร้อยเมตร
นึกในใจ นี่เราโชคดีที่มีที่อยู่อาศัย หายใจสะดวก ไม่มีใครมาผัดกระเพราหน้าบ้าน จอดรถที่ใช้งานไม่ได้ ทั้ง365 วัน ตากผ้า ตากหมวกที่ซักตากเป็นราวบนถนน อันนี้ได้ความว่ารอขายตลาดนัด บ้านตรงข้ามบ้ากนช่างกำลัง
จูนเครื่องยนต์ ส่งเสียงดังเป็นระยะๆ

     คิดว่าส่งเครื่องถึงมือช่างก็คงจะทิ้งไว้ กะเวลาสักอาทิตย์ค่อยมารับกลับ นั่งคุยสักพักคงกลับไปทำงานบ้านต่อ
ก็งานทาสีห้องนอนที่ปะ โป๊วไว้ลายพร้อยเต็มผนัง ภรรยากลับจากพม่า งานนี้ยังไม่เสร็จ เดี๋ยวจะตั้งข้อหาไปเกะกะนอกบ้านปะ ลูกสองคนที่อยู่ในวัยหนุ่ม วัยสาว ก็ไม่ต้องดูแลมากนัก ไม่รู้ว่าจะบอกว่าเวลาสี่ห้าวันที่อยู่บ้านเอาไปทำไรหมด นี่หล่อนคงไม่ถามหรอก โธ่ชายชาติทหารเช่นผม ไม่จำเป็นต้องรายงานหรอก ไม่จำเป็นๆ อยากรู้อ่านจากเฟสเองนะเธอ

    คุยกับช่างสักพัก พวกเดียวกัน เคยไปลงแท่นน้ำมันในอ่าวตอนหนุ่มๆ แต่ตอนนี้หมดยุคแก เพราะเข้ายุคดิจิตอล หันมาซ่อมระบบอนาลอค ที่ยังมีกลุ่มเล่นเล็กๆ หันมาเก็บอนุรักษ์ ให้รู้ว่าเคยมีแบบนี้ในโลก ไม่ใช่มีเฉพาะแบบเสียบหูเดินตามถนน รอให้รถเหยียบ

   ไม่กลับครับ ยังไม่กลับบ้าน เพลิดเพลิน เพราะระหว่างนั้นก็คุยกันวิธีแก้ปัญหา เปลี่ยนขั้วหลอดเปลี่ยนซี ก่อนออกจากบ้านหยิบซี (คาปาซิเตอร์) ที่เก็บไว้ทำแอมป์เผื่อเหลือเผื่อขาด ใช้ไม่ได้สักตัว ไปให้ช่างซ่อมหรือไปซ่อมเอง คงไม่ต่างกันแล้ว ช่วยกัน ช่างไม่มีทีท่ารำคาญ (อันนี้คิดเอง)

   เคยไปซ่อมรถ ช่างเดินหนี่ "พี่ครับพี่ ผมทำไม่ได้ครับ ถ้าพี่มาดูอย่างนี้" ไรของมันฟระ รถก็รถตรู

เวลาผ่านไปไม่รู้ตัว เริ่มหิวข้าว ช่างขอตัวกินข้าว ผมก็หิว ไม่ใช่ไม่หิว ช่างกินเป็นมื้อที่สอง ผมยังไม่กินสักมือ ออกบ้านแต่เช้า นี่บ่ายแก่ไปแล้ว

  เดินไปเดินมา สองสามรอบ ไม่มีไรแฮะ มีแต่อู่รถ กะทาวน์เฮาส์ กะผู้อยู่อาศัยสารพัดอาชีพ
บางห้องร้าง พืชผักขึ้นหน้าบ้านลามไปเกิอบห้องรับแขก คงร้างหลังน้ำท่วม

ทีสุดนั่งแปะร้านเพิง ที่ส่วนประกอบหลักๆ มากจากป้ายสารพัดชนิด โต๊ะไม้ลัง หุ้มพลาสติก
เอาละฝากท้องสักมื้อ มีลูกค้ากะลังจะลุกพอดี สั่งอาหารยอดฮิต ไม่ต้องคิดมาก หมูสับกระเพราราดข้าว ไม่ไข่

ระหว่างนั้นก็สังเกตุบรรยากาศประกอบการกิน ทีตั้งร้านเป็นลานดินกว้าง มีเสาแขวนนกมากพอควร ประมาณสักยี่สิบกว่าหลัก มีนกมาแขวนไว้สี่ห้ากรง ส่งเสียงร้อง ผมเองก็ฟังไม่ออกว่าร้องเพลงอะไรบ้าง แอบฟังแม่ค้าที่กำลังผัดข้าว ได้ความว่าจะมีการแข่งเย็นนี้ เอ แล้วจะให้นกร้องเพลงของใคร ผมสงสัยไม่เลิก

  ที่เห็นอีกสิ่งคือ ตรงข้ามร้านเป็นทาวน์เฮาส์ สามีของแม่ค้ากำลังนั่งทำความสะอาดกรงนก เริ่มตั้งแต่ขัดล้าง ลูปไม้แต่ละซี่ที่นกถ่ายมูล หรือขรี้รด ใช้นิ้วค่อยรูด ล้างซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ได้ยินเสียง พูดคุยลูกงั้น ลูกงี้ สำเนียงนี้ได้ยินบ่อย เพราะเวลาทำงานได้ยินทุกลมหายใจ ตะๆ นิ นิ หลาว ๆ ทำนองนี้ น่าร๊ากอะ ว่ามั้ย ถ้าคุยกะน้องนกสองขาผมยาวๆ

ผมเดาว่าแกคงฮัมเพลง แนวๆ สาวรามยามเย็น ของ บิว กัลยานี่ ให้น้องนกที่อยู่ในกรงคลอเสียง
หรือว่าเป็นตัวผู้ งั้นคงเป็น อย่าแหลงแผ้วๆ ของบ่าววี อันนี้เป้นข้อสงสัย

ผมนั่งทานข้าวใกล้หมดจาน รวมเวลาที่สัง ผัด กินๆๆ ค่อนชั่วโมง แกยังคงนั่งท่าเดิมครับ ป้อนข้าวน้ำ กล้วยบด จะปั่นใส่นมหรือเปล่าไม่ทราบ

ผมอดรนทนไม่ได้ ชวนแม่ค้าคุยเรื่องนก พี่ครับ พี่ผู้ชายเขาใช้เวลาเลี้ยงนกเยอะมั้ย
ก็เยอะ ตอบสั้น จนสั้นที่สุด เธอคงคิด ถามไรเนี่ย จะสนใจทำไม รำคาญ ก็แกก็อยู่กะนก มากกว่าเมืยอยู่แล้ว

แต่พอสักแป๊บ ผิดคาดแฮะ หันมาเสวนากะผมต่อ คงคิดว่ามีเพื่อนคุยก็ดีกว่าผัดพริกเฉยๆ

"ตื่นเช้านอกจากล้างหน้าตัวเอง ก็อยู่กะนกนี่ละ จนบ่ายจนค่ำ"

"เอ้อ แล้วมันทำเงินให้เยอะเวลาแข่งมั้ยครับ"

"ชนะทีนึงก็ยี่สิบสามสิบบาท เขาแข่งกันเล่นๆ"

อ๋อ เหรอครับ ผมเริ่มหมดคำสนทนา

"แต่ความสุขน่ะคุณอา เงินมันซื้อความสุขได้ไม่ทุกอย่างหรอก มันอยู่ที่ใจ"

จริงครับจริง จริงที่สุด

ดูผมสิ วันนี้เกือบทั้งวันยังไม่เห็นจะหาเงินได้สักบาท แต่รู้สึกว่ามีความสุขที่ได้มานั่งลุ้นว่าวิทยุรุ่นคุณลุงคุณป้าเมือสี่ห้าสิบปี จะมาร้องเพลงเพราะๆ ให้ฟังอีก

ที่สำคัญเรียกผมว่าคุณอา ขอบคุณอย่างแรงครับ

ออฟไลน์ civicdotcom

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 1737
  • ถูกใจกด Like+ 68
  • เพศ: ชาย
Re: Happiness you can get
« ตอบกลับ #1 เมื่อ: 10 กันยายน 2012, 11:25:24 AM »
 กด like ให้ครับ  ชอบแนวแบบนี้ครับ
ข้อมูลส่วนตัว http://www.diyaudiovillage.net/index.php?topic=540.0

ออฟไลน์ akradech

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 2654
  • ถูกใจกด Like+ 123
  • เพศ: ชาย
Re: Happiness you can get
« ตอบกลับ #2 เมื่อ: 10 กันยายน 2012, 11:49:07 AM »
"ที่สำคัญเรียกผมว่าคุณอา ขอบคุณอย่างแรงครับ"   [laugh-raccoon]

น้องเค้ารู้จักใช้สรรพนามเอาใจด้วยแฮะ  laughhahaha laughhahaha

ออฟไลน์ rimyom

  • Jr. Member
  • **
  • กระทู้: 79
  • ถูกใจกด Like+ 15
Re: Happiness you can get
« ตอบกลับ #3 เมื่อ: 10 กันยายน 2012, 03:31:30 PM »
อีกหนึ่ง Like ครับ อ่านแล้วเพลินได้แนวคิดเพิ่ม...ชอบครับเอาอิ๊ก [roll]