ปรีโฟโน วงจร M7 ของคุณ เล็ก เสียงดีมาก ๆ ครับ
เงียบสงัดไร้เสียงฮัมแม้จะเอาหูไปแนบกับลำโพง
โทนเสียง ให้ความสมดุลในทุกย่าน เสียงเข้ม คมชัดแต่ฟังสบายไร้ความกระด้าง ไม่บาดหู
ฮาโมนิกและความกังวาลของเสียงยาวยืดและค่อยๆผ่อนลงถึงจะไม่สุดปลายเสียงนัก
คงเพราะยังไม่พ้นเบิร์นแต่ก็ติดตามได้ตลอด
แรงปะทะดีมาก ให้ส่วนต่างของแรงปะทะที่แจกแจงรายละเอียดหนัก-เบาได้ดี โดยที่เกนเสียงไม่พร่าเลย
![[huge-thumbs-up]](http://www.diyaudiovillage.net/Smileys/Shiny_Smiley_Icons/huge-thumbs-up-smiley.gif)
และสิ่งที่ทำให้บทเพลงนั้นๆ ที่ได้รับฟังมีความไพเราะ ไม่ใช่แค่เพียงโทนเสียงที่ครบเพียงอย่างเดียว
แต่เป็นความลื่นและความต่อเนื่องของเสียง
และบรรยากาศของเสียง ที่ไม่ได้ถูกบดบังไปอย่างปรีโฟโนเครื่องอื่น
ซึ่งในส่วนนี้ บางท่านอาจจะเห็นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยจับประเด็นการรับฟังได้ยาก แต่แท้จริงแล้ว
สำหรับผู้ที่ได้ฟังเสียงจากแผ่นเสียงต้องการในส่วนนี้มากที่สุด เพราะเป็นบุคลิกที่เด่นชัดที่สุดของแผ่นเสียง
ซึ่งปรีโฟโนชั้นเยี่ยมเท่านั้นถึงจะรักษาในส่วนนี้เอาไว้ได้
และเป็นเสน่ห์ที่สื่อเสียงชนิดอื่นยังต้องพยายามจะทำตามให้ได้
ซึ่งกระผมถึงกับเคลิ้มและปล่อยอารมณ์ไปกับบทเพลงที่ได้รับฟัง
จนเฮีย ฉ่าง ถึงกับต้องทักเลยว่า นั่งกันเงียบไปหรือเปล่า
![[yellow-lol]](http://www.diyaudiovillage.net/Smileys/Shiny_Smiley_Icons/yellow-lol.gif)
ซึ่งในตอนแรกที่ยังคงเปิดแผ่น Direct-to-disk เพื่อตรวจเช็คในเรื่องของไดนามิก
ผมก็ยังเฉยๆ กับเสียงที่ได้รับฟัง จากปรีโฟโน M7 เพราะแผ่น D2D จะบันทึกเสียงมาดีมาก
จนบางครั้งเปิดออกมาก็จะจับอารมณ์เพลงและผลจากการฟังได้ยากมาก
เพราะจะโชว์แต่ไดนามิกที่รุนแรง แต่พอหลังจากที่เปิดแผ่นของ Bob James & David Sanborn - Double Vision
ซึ่งเป็นแผ่นที่กระผมคุ้นเคยและชื่นชอบในบทเพลง กระผมถึงกับอึ้งและซึมซับ
ปลดปล่อยตัวเองไปกับเสียงที่ได้ยินอย่างตั้งใจฟังครับ [thanks-raccoon]
