พี่ลงทุนเยอะเหมอนกันครับ ในตัวเดียวครับ ถ้าประสบความสำเร็จก็ดี มีสิ่งที่ตนเองชอบ แต่ถ้าพลาดไปก็เศร้าเหมือนกันครับ เพราะผมเองก็เคยเศร้ามาหลายครั้ง จนท้อไม่เล่นเบอร์นี้เลย
พึ่งมาทำสำเร็จหลังจากผ่านไป1 ปี ไม่ได้หวังจะให้เหมือนตัวจริงครับไม่มีทางเป็นไปได้ครับ ส่วนจะทำให้ดีกว่าหรือเปล่าคงต้องตัวเราเท่านั้นเป็นคนตัดสินใจ
ถ้ามีจุดมุงหมายจะทำตัวที่ชอบผมว่าลงไปเลยให้สุดๆ ทำให้จบให้ดีตัวเดียวแล้วก็ฟังไป ดีกว่าทำไปเรื่อยๆ เปลีย่นไปเรื่อยๆ จนหาตัวที่ชอบไม่ได้เพราะมันจะมีให้ชอบเขามาตลอด
สุดท้ายก็จะจน หรือไม่ก็ดองจนจำ ไม่ได้แล้วว่าวงจรเป็นอย่างไร เพราะเก็บไว้นาน จนลืม
ขอบคุณครับที่สะกิดเตือนสติ
ผมคงหลงทางเป็นไปได้ครับผม อันที่จริงงาน DIY ในชีวิตผมทำไม่กี่ชิ้นเอง
ชอบอ่านมากกว่า อ่านเข้าใจแล้วก็ทำเป็นโมเดลในหัวสมองเล่นสนุก
ทั้งนี้เพราะไม่เปลืองสะตังและเวลา เหตุที่มาจับหัวแร้งครั้งนี้
มีหลายปัจจัยซึ่งผมจะค่อยๆ เขียนแทรกลง
การแสวงหาความอยากรู้ เพื่อนำมาดับความกระหายที่จะรู้นี้
บางครั้งผมว่า ต้องลงทุนบ้าง ลงทุนในขอบเขตที่ควรจะเป็น
ซึ่งเราต้องมองให้ทะลุว่าไม่เสี่ยงเกินไป
ยกตัวอย่างการทำงานชิ้นนี้
ซึ่งเป็นการโคลนงานที่ผู้คนทั้งหลายประสบความสำเร็จมาถ้วนหน้า มากน้อยแล้วแต่
ผมคิดเองเออเองเอาว่า ถ้าลงซักหนึ่งหมื่นได้แอมป์กลับมาซักตัว
เบื่อแล้วขายต่อสักครึ่งคือห้าพัน ส่วนที่ขาดทุนคิดเป็นเม็ดเงินห้าพัน
แลกกับองค์ความรู้ที่ได้ ผมว่าคุ้มเกินคุ้มครับ
อีกอย่างผมเชื่อเพื่อนผมคนหนึ่งเค้าเป็นอาจารย์สอนหนังสือ เคยบอกว่า
?ความรู้คือวิชา ปัญญาคืออาวุธ?
อนึ่งผมมักจะ ลองเล่น ลองทำ แอมป์ กับ ลำโพง ไปพร้อมกัน
สำหรับลำโพงผมมีในใจแล้ว คือเลือกได้แล้วรอวันเวลาตู้เสร็จเท่านั้น
ตู้หนึ่งใช้ลำโพง 3 ดอก สองตู้ก็ใช้ลำโพง 6 ดอก
และผมต้องการแอมป์โมโนถึง 6 ตัวแยกขับตัวละดอกครับ
เกนโคลนน่าจะมาสนองตอบโจทย์ข้อนี้ได้ ที่สำคัญถ้าทำมากขึ้น
ต้นทุนมันจะลดลงมากขึ้นเป็นเงาตามตัวครับ
ชีวิตกับความเศร้า ในความเศร้ามักจะมีความสุขเจืออยู่ ไม่มากก็น้อยละครับ
ถ้าจะรัก ต้องลืมคำว่าเสียใจ ...... เลิฟสตอรี่
