ผู้เขียน หัวข้อ: ว่าจะสู้เฮือดสุดท้าย  (อ่าน 19546 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ track

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 1385
  • ถูกใจกด Like+ 33
  • เพศ: ชาย
Re: ว่าจะสู้เฮือดสุดท้าย
« ตอบกลับ #60 เมื่อ: 15 มิถุนายน 2013, 07:19:02 AM »
มาให้กำลังใจครับ


ออฟไลน์ chatdhapol

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 788
  • ถูกใจกด Like+ 35
  • เพศ: ชาย
Re: ว่าจะสู้เฮือดสุดท้าย
« ตอบกลับ #61 เมื่อ: 15 มิถุนายน 2013, 08:38:45 AM »
 [letter]ส่งกำลังใจไปให้อีกแรง

ออฟไลน์ civicdotcom

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 1737
  • ถูกใจกด Like+ 68
  • เพศ: ชาย
Re: ว่าจะสู้เฮือดสุดท้าย
« ตอบกลับ #62 เมื่อ: 15 มิถุนายน 2013, 09:45:53 PM »
  มาสรุปครับผม...

             สรุปคือลูกชิ้น เลิกขาย พักโครงการไว้ก่อน เหมือนบางท่านว่า  ลูกชิ้นอาหารรอง  ข้าวเป็นอาหารหลัก  แต่ยังไง คนก็ต้องกินข้าว  ก็จะเน้นขายอาหารไปเลย และอีกอย่าง ลูกชิ้น ยืนกินก็ได้ เดินไปกินไปยังได้ ก็ไม่จำเป็นต้องมานั่งกิน  โต๊ะแบบนั่งพื้นก็ไม่จำเป็นแล้ว  ก็คงจะเปลี่ยนโต๊ะ เป็นแบบมีเก้าอี้นั่ง  เิอาสัก 4 โต๊ะพอ  จัดให้สวยๆน่านั่งไว้ก่อน  เดี๋ยวคนมานั่งเต็มแล้ว กำลังใจมันมาเอง  แต่ก่อนผมจัดโต๊ะ 9ตัว เต็มร้าน  ยังกะคนมันจะมานั่งเต็มร้าน  ตอนนี้ไม่โลภแระ  เอาแค่นั่งเต็ม 4 โต๊ะ ก็มีเฮแล้ว  ทีวงทีวี ก็ขนกลับ  แล้วหาเพลง มาเปิดพอแก้เซ็ง   หน้าร้านก็จะจัดใหม่ ตามที่หลายท่านแนะมา  จะว่าไปแล้ว  ไม่นับโซนหน้าเทคนิคน่ะครับ  ของผมอยู่โซนหลังเทคนิค  ถ้าเป็นร้านอาหาร ร้านผมน่านั่งที่สุดแล้ว  เพราะร้านอาหารแถวโซนหลังวิทยาลัย มีอยู่ประมาณ 6-7 เจ้า  ส่วนมากร้านเขาไม่มีบริเวณ ก็จะเอาโต๊ะ มาวางแถวทางเดิน ก็จะมีร้านผมแหละที่ได้เข้ามานั่งข้างใน  อย่าว่าแต่หลังวิทลัยเลย หน้าวิทลัย ก็ไม่ได้หรูไปเท่าไหร่  แต่ถ้าแบบหรูๆน่านั่งก็ต้อง แถว มข แต่งร้านน่านั่ง

             วันนี้คุยกะลูกน้อง เสนอไปยังงี้ ลูกน้องก็เห็นดีด้วย  บอกลูกชิ้นไม่ได้ขายเลย  ข้าวยังขายได้2-300  ก็ความเห็นตรงกัน ก็ดีไปสมประโยชน์ทั้งสองฝ่าย..ลูกน้องจะได้ไม่ลำบากใจ  คิดไม่ตรงกันก็ทำงานด้วยกันยากอีกหล่ะ

              ที่รูปแบบออกมาแนวนี้ ก็อ่านจากคอมเมนต์ที่หลายๆท่านให้ไว้  ตอนเช้าก็ไปฟังคอมเมนต์จาก คนคุมร้านเนต เพื่อความมั่นใจ บังเอิญเขาทำการบ้านมาดี ได้ข้อมูลมาดีมาก  ผมถามว่า แจกคูปองไปกินฟรี ทำไมไม่ค่อยเห็นเด็กไปเลย   บางคนก็อายที่จะไปกินฟรีก็ไม่ไป  บางคนชอบง่ายๆ กินมาม่า แล้วเล่นเกมส์ไปด้วยก็เลยไม่ไป  แต่ส่วนมาก บอกว่าไกล ขี้เกียจเดินไป  ชอบสบายๆ หากินใกล้ๆ  มีเด็กเทคนิคนั่งเล่นเกมส์ ฟังพวกผมคุยกันแจมขึ้นมาว่า แต่ก่อน ผมยังอดข้าวเพื่อได้เล่นเกมส์เลย โห ขนาดนี้เลยเหรอนี้ (มรึงจะให้กูดีใจหรือเสียใจดีนี่ รู้สึกตรูหลอกรับประทานเด็กจังเลย มรึงอย่าไปพูดที่ไหนอีกน่ะ ตรูอาย 555+  อันนี้คิดในใจอ่ะครับ  มานไม่ได้ยินหรอก) เหตุผลที่เล่ามาก็คือว่า ถ้าจะทำอาหารก็คงได้แต่ขาจร  หวังจากลูกค้าที่ร้านเกมส์ไปกินคงยาก  นอกจากประเคนให้ถึงที่

              ก็ตอกย้ำว่า ต้องจัดร้านดีๆเพื่อดึงขาจรให้เข้าไปกิน 

              อ้อ ลืมบอกอีกอย่าง เด็กเดี๋ยวนี้เขาจะมีเทรนของแต่ละคน เขาจะจีบสาวทางเฟส หรือไม่ก็ไปนั่งกินแถวอาชีวะ ที่สาวเยอะๆ  ร้านเกมส์ก็เป็นอีกแหล่งหนึ่ง เพราะมีสาวๆมานั่งเล่น เด็กเทคนิคก็จะแอบหล่อใครหล่อมัน(เท่าที่คิดว่ามันแต่งได้หล่อที่สุดแล้ว  ฮิ้วๆๆ) เวลามานั่งเล่นเกมส์เพื่อหลีสาว   นี่คือเหตุผลที่ว่าวัยรุ่นสมัยนี้ ทำไมชอบเข้าร้านเกมส์ 
ข้อมูลส่วนตัว http://www.diyaudiovillage.net/index.php?topic=540.0

ออฟไลน์ jinn

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 1116
  • ถูกใจกด Like+ 49
  • เพศ: ชาย
  • ซื่อกินไม่หมด คดกินไม่นาน
Re: ว่าจะสู้เฮือดสุดท้าย
« ตอบกลับ #63 เมื่อ: 16 มิถุนายน 2013, 06:53:40 AM »
พวกหาไอเดีย...ทางการค้าขาย.... [yes-raccoon]

อยากให้ได้ลองดู "เดี่ยว เดี่ยว กับ ตัน" ครับ

..........................

หรือ ฟัง 96.5 business connection ย้อนหลัง

 http://www2.mcot.net/fm965/audio/list/title/Bussiness+Connection

ผมฟังเป็น ประจำเกือบทุกวัน ได้ความรู้ดี
ข้อมูลส่วนตัว...ครับ
http://www.diyaudiovillage.net/index.php?topic=2946.0

ออฟไลน์ civicdotcom

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 1737
  • ถูกใจกด Like+ 68
  • เพศ: ชาย
Re: ว่าจะสู้เฮือดสุดท้าย
« ตอบกลับ #64 เมื่อ: 16 มิถุนายน 2013, 09:21:22 AM »
  ก่อนมาตั้งกระทู้นี้  ในใจผมมีธงไว้ว่า  เปิดถึงสิ้นเดือน  ถ้าไม่ดีขึ้นก็ปิดตัว  เวลาที่เหลือก็จะไปทำป้ายใหญ่ให้เด่นๆ  ไม่มีในหัวสมองเลยว่าจะเลิกขายลูกชิ้น
   ก็ไม่รู้ว่า จะคิดผิดหรือคิดถูก  และไม่ว่าจะประสพผลสำเร็จหรือไม่  แต่ขอขอบคุณจากใจจริงๆ สำหรับข้อคิดทุกอย่างในที่นี้  ธุรกิจร้านอาหาร ไม่ใช่ง่ายอย่างที่ผมคิด  และหากไปเปิดอีกที่  ที่สิ่งแวดล้อมต่างกัน  การจัดการก็คงเป็นอีกรูปแบบเป็นแน่แท้   ตอนอ่านคอมเมนต์แรกๆ ผมคิดว่า ช่วงเวลาที่เหลือก่อนจะปิดตัว เดินหน้าต่อไปดีไหม ลงทุนทำป้าย จะเคาเตอร์หรือรถเข็น  แต่ก็ยังวนเวียนอยู่กับลูกชิ้นเป็นหลัก  และก็ยังคงคอนเซปนั่งเล่น  และมีหลายอย่างที่ผมไม่เข้าใจ ทำไมของฟรีไม่ค่อยมีคนมากิน  บางทีผมอาจจะเจ๊ง  โดยที่เจ๊งแล้วยังไม่ทราบถึงสาเหตุที่เจ๊งเลย  เด๊ยวนานไปก็ตัน ไม่เข็ดอีก   

    ถึงผลจะออกมาเป็นยังไง ไม่ว่าจะวิเคราะห์ตรงจุดหรือไม่   การต่อยอดความคิดที่ได้เกิด..จากคอมเมนต์ในนี้จริงๆ  และทำให้ผมเข้าใจตรรกะอะไรบางอย่างลึกซึ้งขึ้นไปอีก  และแน่นอน ผมเข้าใจเด็กวัยรุ่นเพิ่มขึ้น เป็นผลดีกับผมแบบประเมิณมูลค่าไม่ได้ เพราะผมก็ยังคงต้องหากินกับเด็กอีกนาน จนกว่าจะมีอาชีพใหม่ที่ดีกว่าเกิดขึ้น  ร้านเนตผมเปิดมาประมาณ 5ปีได้  ถือว่าเป็นร้านขนาดเล็ก  มี30เครื่อง ตอนนี้น่าจะเป็นร้านที่เก่าแก่ที่สุดแถวนี้ก็ว่าได้ ที่เปิดคู่ๆกันมาก็ปิดตัวกันลงไปหมดแล้ว  เพราะเจอร้านเปิดใหม่เข้ามาตี   ที่เปิดๆใหม่มา ก็200กว่าเครื่องบ้าง และ 100กว่าเครื่องบ้าง ส่วนร้านที่เหลือก็ประมาณ 20 เครื่อง ขึ้นไป  ผมมาถึงบางอ้อ แล้ว  ว่าทำไมผมถึงอยู่รอดมาได้  ผมหวาดหวั่นว่าในไม่ช้าผมก็ต้องไป เหมือนร้านอื่นๆ  แต่มาถึงตอนนี้ผมสบายใจขึ้นแล้ว  ผมเข้าใจธรรมชาติของที่นี่แล้วว่าเพราะอะไร   

   ผมถามตัวเองว่า เราจะมาตั้งกระทู้ ให้คนอื่นเขารู้เรื่องส่วนตัวเราทำไม  คิดผิดหรือคิดถูกหว่า เจ๊งก็เจ๊งไปแบบเงียบดีกว่า   บางที่เขาว่าเราโง่ด้วยซ้ำ  แต่ต้นทุนผมต่ำ ผมปล่อยไก่โง่ๆก็หลายทีแล้ว  ไม่มีใครว่าผมฉลาดอยู่แล้ว  โง่ก็เพิ่มมาอีกนิดเดีวเองหว่ะ 555+   เพราะด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า  ไหนๆก็จะเจ๊งแล้ว เหตุผลมันคืออะไร  คนอื่นเขาคิดเหมือนเราไหม  ตอนนี้ผมว่า  ผมคิดถูกแล้วที่ตั้ง  ผมได้อะไรบางอย่างจากในนี้ เพิ่มจากการทำร้านอาหาร  อนุมานประมานว่า ผมมีแอมป์ดีๆ มีปรีดีๆ ตอนนี้ปรีผมเสีย  ผมไม่รู้ทำยังไง  ผมเลยจะไปซื้ออินทีเกรด ที่ถูกกว่า เพื่อพอให้ฟังเพลงได้ แต่มีหลายคนเขาสอนให้ลองซ่อมจุดโน่นจุดนี่   บังเอิญการซ่อมปรี   ทำให้พอเข้าใจเรื่องแอมป์ไปด้วย  และผมก็มีโอกาสกลับไปหังเพลงที่ดีแบบเดิม และบางที่อาจดีกว่าเดิมด้วย   คือผลกระทบทางอ้อม กลับส่งผลดี อย่างคาดไม่ถึง  ประมาณนี้เลยหล่ะครับ 
ข้อมูลส่วนตัว http://www.diyaudiovillage.net/index.php?topic=540.0

ออฟไลน์ civicdotcom

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 1737
  • ถูกใจกด Like+ 68
  • เพศ: ชาย
Re: ว่าจะสู้เฮือดสุดท้าย
« ตอบกลับ #65 เมื่อ: 16 มิถุนายน 2013, 12:23:55 PM »
  ไปเจอกระทู้นี่มา พลิกวิกฤตเป็นโอกาส  ขำๆ เอามาให้อ่านกัน

                  เพาเวอร์แอมป์ marantz ma 500 monoblock เดินทางไปถึงหรือยังครับ ลองเสียบสายฟังหรือยัง 


ว่าจะไม่โพสต์แล้วเชียว แต่เมื่อพี่ถามมาน้องตอบให้ แต่ว่ามันมีเรื่องต้องขยายความอีกหน่อยครับพี่  เป็นเรื่องการพลิก วิกฤตเป็นโอกาสของผมกับแม่บ้านเอง เรื่องมันมีอยู่ว่า วันเสาร์นี้ตอนบ่าย 2โมงเศษๆรถกระบะของไปรษณีย์ไทยเข้ามาจอดหน้าบ้านแล้วพี่บุรุษไปรษณีย์ท่านก็ตะโกนบอกว่ามีพัสดุมาส่งสองรายการครับ ผมกับแม่บ้านก็กำลังขายของอยู่หน้าร้าน ผมงี้ใจหายแว้บเลยเมื่อเห็นพี่บุรุษไปรษณีย์
เดินถือกล่อง  เพาเวอร์แอมป์ marantz ma 500 monoblock ลงมา2 กล่อง แม่บ้านก็ดันเจือกอยู่หน้าร้านพอดี(แม่ม  เอ๊ย  ร้อยวันพันปีวันเสาร์-อาทิตย์ไม่เคยมากร้ำกรายหน้าร้าน) หล่อนหันขวับมาที่ผม
แล้วก็เปล่งวาจา ปุจฉา... คราวนี้คุณสองกล่องที่เขายกลงมาส่งหน่ะของใครเขาฝากซื้ออีกล่ะ  จะได้บอกให้บุรุษไปรษณีย์เขาส่งต่อไปให้เลย(ดูมันพูดไม่คิด มันไม่นึกเลยหรือว่าพี่บุรุษไปรษณีย์เขาเหนื่อยแล้ว  เขาอยากปิ๊กบ้านแล้ว) ผม..วิสัชนา...ของเค้าเอง อยากได้มานานแระ พี่เขาแบ่งให้ถูกๆ มันสวนเลย มรึงเปลี่ยนบทพูดมั่ง ประโยคนี้หากินตลอดเลยนะมรึง ผม...ฉี่.....และแล้วอัศวินก็ขี่ม้าขาวเอ้ยไม่ช่ายครับเที่ยวนี้อัศวินดันถือกล่องกระดาษสีน้ำตาลกล่องนึงลงมาครับ แล้วก็บอกว่ามีอีกกล่องนึงครับของคุณ............ส่งมาจากบริษัท........คอสเมติกครับเซ็นรับด้วยครับ  มันใบ้กินเลยทีนี้ตาตรูมั่งหล่ะ
ผม...ปุจฉา...กล่องไรอ่ะ.... มัน..... สามวาสองศอก  ผม...... ขอดูหน่อยดิ  มัน.... สั่งตั้งแต่หลังสงกรานต์แระว่าจะcancelอยู่แล้วเชียว ดันมาถึงซะก่อน ผม เฮ้ยนี่คุณซื้อเครื่องสำอางค์ทีละขนาดนี้เลยเหรอครับ(วะ แม่มกล่องใหญ่กว่ากล่องแอมป์ตรู2กล่องรวมกันอีก)มันเรียกลูกน้องให้เอาของมันไปเก็บบนเหล่าเต๊ง แล้วอีก็ตอบมาว่านานๆซื้อทีเขาลด 50เปอร์เซนต์แล้วหล่อนฉากหายไปปล่อยให้ผมหัวเราะอยู่ในลำคอแล้วนึกในใจว่า..................จบคำถามของพี่ครับ
ข้อมูลส่วนตัว http://www.diyaudiovillage.net/index.php?topic=540.0

ออฟไลน์ Guy_Audio

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 2746
  • ถูกใจกด Like+ 93
  • เพศ: ชาย
  • UNIQUE MADE - BOUTIQUE SOUND
Re: ว่าจะสู้เฮือดสุดท้าย
« ตอบกลับ #66 เมื่อ: 16 มิถุนายน 2013, 02:31:02 PM »
 ไปเจอกระทู้นี่มา พลิกวิกฤตเป็นโอกาส  ขำๆ เอามาให้อ่านกัน

                  เพาเวอร์แอมป์ marantz ma 500 monoblock เดินทางไปถึงหรือยังครับ ลองเสียบสายฟังหรือยัง 


ว่าจะไม่โพสต์แล้วเชียว แต่เมื่อพี่ถามมาน้องตอบให้ แต่ว่ามันมีเรื่องต้องขยายความอีกหน่อยครับพี่  เป็นเรื่องการพลิก วิกฤตเป็นโอกาสของผมกับแม่บ้านเอง เรื่องมันมีอยู่ว่า วันเสาร์นี้ตอนบ่าย 2โมงเศษๆรถกระบะของไปรษณีย์ไทยเข้ามาจอดหน้าบ้านแล้วพี่บุรุษไปรษณีย์ท่านก็ตะโกนบอกว่ามีพัสดุมาส่งสองรายการครับ ผมกับแม่บ้านก็กำลังขายของอยู่หน้าร้าน ผมงี้ใจหายแว้บเลยเมื่อเห็นพี่บุรุษไปรษณีย์
เดินถือกล่อง  เพาเวอร์แอมป์ marantz ma 500 monoblock ลงมา2 กล่อง แม่บ้านก็ดันเจือกอยู่หน้าร้านพอดี(แม่ม  เอ๊ย  ร้อยวันพันปีวันเสาร์-อาทิตย์ไม่เคยมากร้ำกรายหน้าร้าน) หล่อนหันขวับมาที่ผม
แล้วก็เปล่งวาจา ปุจฉา... คราวนี้คุณสองกล่องที่เขายกลงมาส่งหน่ะของใครเขาฝากซื้ออีกล่ะ  จะได้บอกให้บุรุษไปรษณีย์เขาส่งต่อไปให้เลย(ดูมันพูดไม่คิด มันไม่นึกเลยหรือว่าพี่บุรุษไปรษณีย์เขาเหนื่อยแล้ว  เขาอยากปิ๊กบ้านแล้ว) ผม..วิสัชนา...ของเค้าเอง อยากได้มานานแระ พี่เขาแบ่งให้ถูกๆ มันสวนเลย มรึงเปลี่ยนบทพูดมั่ง ประโยคนี้หากินตลอดเลยนะมรึง ผม...ฉี่.....และแล้วอัศวินก็ขี่ม้าขาวเอ้ยไม่ช่ายครับเที่ยวนี้อัศวินดันถือกล่องกระดาษสีน้ำตาลกล่องนึงลงมาครับ แล้วก็บอกว่ามีอีกกล่องนึงครับของคุณ............ส่งมาจากบริษัท........คอสเมติกครับเซ็นรับด้วยครับ  มันใบ้กินเลยทีนี้ตาตรูมั่งหล่ะ
ผม...ปุจฉา...กล่องไรอ่ะ.... มัน..... สามวาสองศอก  ผม...... ขอดูหน่อยดิ  มัน.... สั่งตั้งแต่หลังสงกรานต์แระว่าจะcancelอยู่แล้วเชียว ดันมาถึงซะก่อน ผม เฮ้ยนี่คุณซื้อเครื่องสำอางค์ทีละขนาดนี้เลยเหรอครับ(วะ แม่มกล่องใหญ่กว่ากล่องแอมป์ตรู2กล่องรวมกันอีก)มันเรียกลูกน้องให้เอาของมันไปเก็บบนเหล่าเต๊ง แล้วอีก็ตอบมาว่านานๆซื้อทีเขาลด 50เปอร์เซนต์แล้วหล่อนฉากหายไปปล่อยให้ผมหัวเราะอยู่ในลำคอแล้วนึกในใจว่า..................จบคำถามของพี่ครับ

ต่างคนต่างมี  [smile--heart--watermelon]