ช่วงนี้ผมก็ไม่ค่อยได้เข้ามาคุยเลย ประหนึ่งทำงานคนเดียว ทั้งๆที่มีกันสองหน่อ ลูกน้องผมมันเริ่มกู่ไม่กลับ เมื่อสามเดือนก่อนมันว่าแฟนทิ้ง เดือนถัดมามันว่ามันเป็นมะเร็งตับ ถัดมาอีกเดือนมะเร็งไม่เป็นละ แต่ยาหมอไม่ให้หยุดกิน (ยาต้านมะเร็ง) สรุปสามเดือนผ่านมา เหมือนทำงานคนเดียวจริงๆครับ งานที่ส่งให้น้องเค้าช่วยทำ ไม่เคยเสร็จตรงเวลา เลทตลอด เสร็จก็โดนตีกลับมาแก้ สุดท้ายก็ต้องลงไปทำเอง ถ้าถึงสิ้นเดือนนี้ยังไม่มีอะไรดีขึ้น คงต้องหาเพื่อนร่วมงานใหม่ รู้สึกโดดเดี่ยวเกิน
แถมอีกออฟฟิศนึงที่ไปทำเสริม เพื่อนสนิทออกไปซะอีก เหลือคนเป็นงานแค่ผมคนเดียว จะทำอะไรทีแสนเหนื่อยหน่าย ช่วงสามเดือนนี้เจอแต่งานสาหัสซะด้วย ก็ได้แต่บ่นนะครับ ยังไงก็ยังสู้ รับงานเค้าไว้แล้ว ก็ต้องรับผิดชอบลูกค้าต่อไป ก็ได้แต่หวังว่าเด็กที่ฝึกขึ้นมาใหม่มันจะขยัน และหัวไวพอแบ่งเบาได้
ยอมรับเลยว่า เด็กรุ่นใหม่ หลายรุ่นที่ฝึกมา เจอน้อยคนมากที่สู้งาน ส่วนใหญ่ทำแบบขอไปที ไม่รับผิดชอบ ไม่รักงานจริงๆ ทำตัวเองเสียเวลา ลูกค้าเสียเวลา บริษัทก็เสียหายไปด้วย