ผมตั้ง กติกาเรียบง่ายที่สุดเพื่อให้การฟัง เกนโคลนตัวปฐมนี้คือ
ข้อที่หนึ่ง เสียงต้องพ้นออกนอกตู้ลำโพงด้านหน้า
อธิบายได้ว่า ทั้งลำโพงและแอมป์ต้องทำงานสอดประสานกันได้ดี
ซึ่งทุกวันนี้ เทคโนโลยี่การผลิตดอกลำโพง และการออกแบบทำตู้ลำโพง
มีความก้าวหน้าเพียงพออยู่แล้ว เมื่อแอมป์สามารถทำงานสอดประสานกันได้ดี
เสียงที่สมจริงที่หูเรารับรู้ จะมาจากการผลักของกรวยดอกลำโพงมาข้างหน้า
เรียกว่า เฟสถูกต้อง
ข้อที่สอง ความชัดเจนสมจริงเป็นธรรมชาติของเสียง
เสียงร้องเสียงดนตรีที่เป็นธรรมชาติ น่าจะมีองค์ประกอบหลักๆ ดังนี้คือ
Dynamic range ขอไม่อธิบาย
Harmonic เป็นส่วนประกอบหนึ่งของความถี่เสียง ความสำคัญของฮาร์โมนิค คือ
มันเป็นตัวที่แยกแยะให้เรารับรู้ได้ถึงความแตกต่างของเส้นเสียงที่คล้ายกัน ณ ความถี่เดียวกัน สมองเราถึงจะแยกออกและจำได้ว่าเป็นเสียงนักร้องคนไหนร้อง
แยกออกว่า เป็นเสียงไวโอลิน หรือเชลโล่ เสียงทรัมเปต หรือ แซ๊กโซโฟน
Ambience ผมขอเรียกว่า มันคือเสียงอีแอบที่มากับเสียงร้องเสียงดนตรี
ยกตัวอย่างเสียงร้องเพลงในห้องน้ำเสียงก้องๆ อย่างนั้นละ อีแอบของผม
เสียงอีแอบ แอมเบี๊ยนซ์จะเป็นตัวกระตุ้นต่อมสนุกของคนให้ทำงาน
มาโดยไม่ต้องการ มาโดยอัตโนมัติ แปลกที่คนเรามีประสาทมีต่อมที่ทำงานโดยออโตเมติก
สมองไม่สามารถควบคุมได้ครับ
ทั้งสองข้อหลักที่กล่าวมา ผมเชื่อว่ามันเป็นที่มาที่ไป ของอะไรต่อมิอะไร
ที่เป็นสิ่งซึ่งคอออดิโอฟายล์ต้องการครับ
นอกเหนือจากนี้พอจะมีข้ออะไรอื่นอีกไหมครับ ช่วยกันแนะด้วย
ผมจะได้ตั้งไว้เพื่อเป็นหลักในการทดลองฟังเสียงอีกสักวัน
ก่อนที่จะปรับปรุงขั้นต่อไป
คือการเปลี่ยนหม้อแปลงเป็นซีคอร์ 24 0 24 V.
และเพิ่มวอลลุ่มเข้ามาแทน B1 Buffer
รวมทั้ง C input นะครับ
